Η μόνη σταθερά στο σύμπαν είναι ότι τα πάντα αλλάζουν. Μερικές φορές πολύ αργά, άλλες ταχύτερα και πιο δυναμικά. Στη δεδομένη χρονική στιγμή η μετακίνηση ανθρώπων και αγαθών φαίνεται ότι έχει φτάσει σε ένα σημείο κορεσμού, όπου ειδικά στις δυτικές μεγαλουπόλεις τα φαινόμενα κυκλοφοριακού εμφράγματος έχουν γίνει καθημερινότητα.
Η αλλαγή που χρειάζεται το μοντέλο των μετακινήσεών μας πρέπει να είναι και άμεση και δυναμική, όπως η κατάργηση των φαναριών που προτείνει το τεχνολογικό πανεπιστήμιο της Μασαχουσέτης, το πασίγνωστο ΜΙΤ.
Διασταυρώσεις χωρίς φανάρια λοιπόν, με την προϋπόθεση ότι όλα τα αυτοκίνητα θα διαθέτουν συστήματα αυτόνομης οδήγησης και μεταξύ τους διασύνδεσης, ώστε αφ’ ενός να ρυθμίζουν αυτόματα την ταχύτητά τους, αφ’ ετέρου να γνωρίζουν πότε, με ποια σειρά και ταχύτητα πρέπει να περάσουν.
Ναι, η πρόταση του MIT δεν είναι άμεσα εφαρμόσιμη –προϋποθέτει βλέπετε αυτόνομα κινούμενα οχήματα, έστω μερικώς. Ωστόσο το «μοντέλο» της λειτουργίας των διασταυρώσεων χωρίς φανάρια είναι έτοιμο. Αυτό λοιπόν βασίζεται στη βάση του κανόνα «κινούμαστε πιο αργά, φτάνουμε πιο γρήγορα» και στην «ομαδοποίηση» των αυτοκινήτων που κινούνται προς κάθε κατεύθυνση.
Με απλά λόγια, το λογισμικό που θα διαθέτει το κάθε αυτοκίνητο και θα ενεργοποιείται γα να διασχίσει τις διασταυρώσεις του μέλλοντος χωρίς φανάρια, θα έχει τη δυνατότητα να μειώνει, σε πρώτη φάση και αν υπάρχει λόγος, την ταχύτητά του πριν τον κόμβο.
Αυτό, για να μην χρειαστεί να σταματήσει στη διασταύρωση και για να ενταχθεί σε μια ομάδα πέντε ή έξι άλλων αυτοκινήτων, με τα οποία θα διασχίσουν μαζί και με την ίδια ταχύτητα τη διασταύρωση.
Σύμφωνα με τις μελέτες του ΜΙΤ, αποδείχτηκε ότι με τη μείωση της ταχύτητας και την ομαδοποίηση των οχημάτων που περνούν κάθε φορά τη διασταύρωση, επιτυγχάνεται πολύ μικρότερος χρόνος διάσχισής της σε σχέση με άλλους τρόπους που προσομοιώθηκαν, όπου το κάθε αυτοκίνητο περνά κατά μονάς και με τη μεγαλύτερη δυνατή ταχύτητα.
Αυτό που αποδεικνύει πέραν πάσης αμφιβολίας η μελέτη του MIT σε κάθε περίπτωση, είναι ότι χωρίς φανάρια η κίνηση των οχημάτων πραγματοποιείται με μικρότερες ενδιάμεσες ταχύτητες αλλά συνεχή ροή, ο χρόνος των μετακινήσεων μειώνεται δραματικά και έτσι εξοικονομείται χρόνος και χρήμα. Να λοιπόν μια ακόμα θετική εξέλιξη που θα φέρουν τα αυτόνομα κινούμενα οχήματα, τα οποία είναι το μεγάλο στοίχημα του άμεσου μέλλοντος της αυτοκίνησης.
Αν σωστά αναρωτιέστε τι γίνεται με του υπόλοιπους χρήστες των δρόμων, όπως οι πεζοί και οι ποδηλάτες, το MIT δηλώνει ότι στο μοντέλο κίνησης που προτείνει έχουν προβλεφθεί και αυτές οι ομάδες και φυσικά θα τους παραχωρείται προτεραιότητα από τα αυτοκίνητα, τα οποία θα αναλαμβάνουν να τους αναγνωρίζουν και να τους προστατεύουν. Όμορφος κόσμος, αγγελικά πλασμένος(;).
