Η ανακάλυψη ενός ακόμη σαγονιού επιβεβαιώνει την εκτίμηση για το τεράστιο μέγεθος
Ο γίγαντας των θαλασσών: Παλαιοντολόγοι βρήκαν ένα ακόμη σαγόνι του μεγαλύτερου γνωστού θαλάσσιου δεινοσαύρου στη νοτιοδυτική Αγγλία. Έζησε πριν από 202 εκατομμύρια χρόνια και, με μήκος που έφτανε τα 26 μέτρα, ήταν πιθανότατα παρόμοιο σε μέγεθος με μια γαλάζια φάλαινα. Το νέο εύρημα οστών είναι σημαντικά καλύτερα διατηρημένο από το πρώτο και ως εκ τούτου επιτρέπει πλέον την επίσημη ονομασία του είδους: Ichthyotitan severnensis.
Με βάρος έως και 200 τόνους και μήκος σώματος έως και 33 μέτρα, η γαλάζια φάλαινα θεωρείται το μεγαλύτερο πλάσμα όλων των εποχών. Αλλά ακόμη και πολύ πριν από αυτήν -στην ύστερη τριαδική περίοδο πριν από περίπου 200 εκατομμύρια χρόνια- οι ωκεανοί κυριαρχούνταν ήδη από γίγαντες. Ήταν η εποχή των γιγάντιων δεινοσαύρων-ψαριών, όπως ο μήκους έως και 21 μέτρων Shonisaurus sikanniensis, απολιθώματα του οποίου έχουν βρεθεί στον σημερινό Καναδά. Παλαιοντολόγοι έχουν επίσης συναντήσει απολιθώματα ενός θαλάσσιου δεινοσαύρου μήκους 20 μέτρων στις ελβετικές Άλπεις.
Ένας γίγαντας ανάμεσα στα μεγαθήρια
Όλοι αυτοί όμως επισκιάζονται από τον κάτοχο μιας γιγαντιαίας γνάθου που ανακαλύφθηκε στις ακτές της αγγλικής κομητείας Somerset το 2016. Το τεράστιο μήκος του οστού των 96 εκατοστών δείχνει ότι το εν λόγω ζώο θα μπορούσε κάποτε να έχει μήκος 20 έως 26 μέτρα – παρόμοιο σε μέγεθος με μια γαλάζια φάλαινα. Αυτό καθιστά το ερπετό τον μεγαλύτερο γνωστό θαλάσσιο δεινόσαυρο και ένα από τα μεγαλύτερα πλάσματα όλων των εποχών.
Τώρα, ένα άλλο θραύσμα σαγονιού ήρθε στην επιφάνεια μόλις λίγα χιλιόμετρα μακριά από το πρώτο εύρημα. Με μήκος πάνω από δύο μέτρα, είναι σημαντικά μεγαλύτερο και επίσης καλύτερα διατηρημένο από το πρώτο εύρημα. “Ελπίζαμε ότι ένα άλλο δείγμα θα έβγαινε στο φως μια μέρα. Ήμουν τουλάχιστον πολύ ενθουσιασμένος”, λέει ο Dean Lomax από το Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ, η ομάδα του οποίου ανέλυσε τα ευρήματα.
Ο τρόπος ζωής παραμένει άγνωστος
Το γεγονός ότι και τα δύο θραύσματα προέρχονται από το ίδιο είδος αποκαλύπτεται στους παλαιοντολόγους όχι μόνο από το τεράστιο μέγεθος των οστών, αλλά και από τη μπερδεμένα παρόμοια μικροδομή του οστικού ιστού. Ο Λόμαξ και οι συνάδελφοί του βάφτισαν το νέο είδος ψαροδινόσαυρου Ichthyotitan severnensis – “γιγάντιο ψάρι από τις εκβολές του ποταμού Severn”. Η εκτίμηση για το μέγεθος του 20 έως 26 μέτρων που είχε γίνει τότε, επιβεβαιώθηκε περαιτέρω από το νέο εύρημα.
“Η ιδέα ότι γιγάντιοι ιχθυόσαυροι στο μέγεθος μιας γαλάζιας φάλαινας κολυμπούσαν στους ωκεανούς γύρω από το Ηνωμένο Βασίλειο κατά την τριαδική περίοδο είναι αξιοσημείωτη. Αυτά τα σαγόνια είναι μια βασανιστική ένδειξη ότι μπορεί μια μέρα να βρεθεί ένα πλήρες κρανίο ή σκελετός ενός από αυτούς τους γίγαντες. Ποτέ δεν ξέρεις”, λέει ο Λόμαξ.
Μέχρι τότε, ωστόσο, παραμένει ασαφές πώς ακριβώς ζούσε κάποτε ο γιγάντιος δεινόσαυρος-ψάρι: αν φιλτράριζε μεγάλες ποσότητες κριλ από το νερό όπως μια γαλάζια φάλαινα, για παράδειγμα, ή αν τρέφονταν θηρευτικά όπως μια όρκα. Η δομή του πιο πρόσφατου οστού του ιχθυοτίταν υποδεικνύει απλώς ότι το ζώο δεν ήταν ακόμη πλήρως ανεπτυγμένο τη στιγμή του θανάτου του πριν από 202 εκατομμύρια χρόνια.
Ένα απότομο τέλος
Όπως και να ‘χει, οι βρετανικοί ιχθυοτιτάνες ήταν από τους τελευταίους θαλάσσιους γίγαντες της εποχής τους. Λίγα μόνο εκατομμύρια χρόνια μετά τον θάνατο των ανακτηθέντων δειγμάτων, ο πλανήτης μας επλήγη από την τέταρτη μεγάλη μαζική εξαφάνιση. Περίπου τα μισά από όλα τα θαλάσσια είδη εξαφανίστηκαν για πάντα. Παρόλο που κάποια είδη δεινοσαύρων ψαριών επέζησαν, δεν μεγάλωσαν ποτέ ξανά τόσο μεγάλα όσο στα τέλη του Τριαδικού.
